O wydziale
Historia
Historia Wydziału Medycyny Weterynaryjnej sięga 17 lipca 1824, kiedy otwarto Instytut Rządowy Weterynaryi w Burakowie pod Warszawą. Podstawę prawną początków nauczania weterynarii na ziemiach polskich stanowił dekret z 1816, który przewidywał otwarcie praktycznej szkoły weterynaryjnej w Królestwie Polskim. Studia trwały wówczas zaledwie 2 lata. Powstanie Listopadowe doprowadziło do przerwania kształcenia weterynaryjnego na 10 lat. Wznowienie kształcenia nastąpiło w roku 1840, w którym powołano, działającą w ramach Instytutu w Marymoncie, Szkołę Weterynarzy a studia wydłużono do czterech lat. W roku 1889 przyznano Uczelni urzędowy status szkoły wyższej a w roku 1901 oddano do użytku, istniejący do dnia dzisiejszego, kompleks budynków przy ul. Grochowskiej 272 na warszawskiej Pradze. Prowadzenie studiów przerwał wybuch I wojny światowej, po zakończeniu której w roku 1918 wznowiono kształcenie lekarzy weterynarii w nowej formule ponieważ studia weterynaryjne prowadzono w ramach Studium Weterynaryjnego powołanego przy Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego.
W 1927 powołano do życia samodzielny Wydział Weterynaryjny Uniwersytetu Warszawskiego. Jego działalność wstrzymał wybuch II wojny światowej, po zakończeniu której wznowiono kształcenie w roku akademickim 1946-1947. W roku 1952 Wydział Weterynaryjny przeniesiono do Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego.
Obecnie kształcenie weterynaryjne odbywa się w ramach studiów stacjonarnych, niestacjonarnych, studiów doktoranckich oraz studiów podyplomowych. Współczesna medycyna weterynaryjna stanowi zbiór wiedzy, umiejętności i kompetencji w zakresie nauk weterynaryjnych. Znajdujący się u progu kariery zawodowej absolwent Wydziału Medycyny Weterynaryjnej posiada wiedzę i umiejętności pozwalające na wykonanie wielu czynności określanych mianem „umiejętności dnia pierwszego” w zakresie nauk podstawowych, dyscyplin klinicznych, produkcji zwierzęcej oraz higieny żywności pochodzenia zwierzęcego. Kompetencje zawodowe i społeczne naszych absolwentów pozwalają na prowadzenie praktyki lekarsko-weterynaryjnej, podjęcie pracy badawczej lub realizację zadań realizowanych w ramach czynności urzędowych w zakresie nadzoru nad higieną żywności pochodzenia zwierzęcego, produkcją pasz oraz zwalczaniem chorób zwierząt.